In the jungle!
Blijf op de hoogte en volg Maartje
02 Augustus 2014 | Bolivia, Cochabamba
Vandaag was zo gaaf!
Vanochtend om 6.00 uur stond de bus klaar.
Het was vier uur rijden naar de jungle genaamd± Vila Tunari. Het was een bijzondere rit. Op sommige stukken zag je mooie natuur en een prachtige groene omgeving en landschap. En op andere stukken zag je vervallen huizen en was de armoede goed te zien. Veel rotzooi en nog meer straathonden.
Dat vond ik best heftig om te zien, mja je rijd door en denkt er niet te veel meer bij na. Als ik dat doe voel ik me zo machteloos.
Onder het rijden zagen we ook een stukje (de arm) van het Andes gebergte.
Rond 10.00 uur waren we bij de jungle. Er waren drie mannen van een organisatie die ons door de jungle begeleide.
Het was een pittige tocht met veel op en af klimmen. Sommige stukken waren glad en ja dan gleed je uit. Gelukkig werden we bij de hoge stukken goed geholpen door de mannen. Het was een tocht van drie uur door de jungle lopen en ongeveer twee uur door de rivier terug. Tussendoor was er een plek waar kon abseilen. Ik heb even getwijfeld om het te doen en mijn hoogtevrees te overwinnen, maar toen ik de hoogte zag van 15 meter heb ik mij bedacht. Het was me iets te hoog. Ik ging met nog een paar anderen van de groep door de jungle naar beneden en het andere deel van de groep ging abseilen. Toen wij beneden waren hebben we gekeken hoe de anderen met een beetje angst en moeite naar beneden kwamen. Ik was erg blij dat ik de keus had gemaakt het niet te doen. Ik wil me hoogtevrees best een keer overwinnen, maar wil dat dan in kleine stapjes doen. Het laatste stuk was door de rivier, maar Evita (vriendin) was al twee keer door haar eerder geblesseerde enkel gegaan. Het was voor haar niet verstandig om door de rivier te gaan. Door de rivier zou best zwaar zijn. Ik ben toen met Evita en nog een paar anderen door de jungle terug gegaan. Dat was heerlijk, want we konden lekker op ons gemakje terug lopen en foto's maken van de prachtige jungle. Tussendoor ook nog een paar aapjes, mooie vogels en vlindere gespot. Van de vlinders heb ik helaas geen foto's kunnen maken. Toen we bijna aan het eind waren kwamen we een huisje tegen waar een man woont. Hij was thuis en kwam met ons praten. Gelukkig was er een begeleider bij die Spaans kon. We zijn zelfs nog met hem op de foto geweest!
Toen we terug waren en ons opgefrist hadden, gingen we bij één van de vele restaurantjes eten. Vis met rijst en salade. Het zag er bij dat restaurant niet heel fris uit dus het smaakte mij niet heel lekker. De meeste van de restauranthouders daar wonen ook in dat restaurant. Er stonden bedden en er stonden klerenkasten, wat een bestaan heb je dan...
Zodra we klaar waren zijn we in de bus gestapt en moesten we nog vier uur terug rijden. Dat was best lang kan ik je zeggen. Helemaal moe en verlangend naar een warme douche.
Eenmaal thuis die heerlijke warme douche gehad en lekker in bed gedoken.
Het was een mooie dag! met hier en daar wat grenzen verleggen.
Vanochtend om 6.00 uur stond de bus klaar.
Het was vier uur rijden naar de jungle genaamd± Vila Tunari. Het was een bijzondere rit. Op sommige stukken zag je mooie natuur en een prachtige groene omgeving en landschap. En op andere stukken zag je vervallen huizen en was de armoede goed te zien. Veel rotzooi en nog meer straathonden.
Dat vond ik best heftig om te zien, mja je rijd door en denkt er niet te veel meer bij na. Als ik dat doe voel ik me zo machteloos.
Onder het rijden zagen we ook een stukje (de arm) van het Andes gebergte.
Rond 10.00 uur waren we bij de jungle. Er waren drie mannen van een organisatie die ons door de jungle begeleide.
Het was een pittige tocht met veel op en af klimmen. Sommige stukken waren glad en ja dan gleed je uit. Gelukkig werden we bij de hoge stukken goed geholpen door de mannen. Het was een tocht van drie uur door de jungle lopen en ongeveer twee uur door de rivier terug. Tussendoor was er een plek waar kon abseilen. Ik heb even getwijfeld om het te doen en mijn hoogtevrees te overwinnen, maar toen ik de hoogte zag van 15 meter heb ik mij bedacht. Het was me iets te hoog. Ik ging met nog een paar anderen van de groep door de jungle naar beneden en het andere deel van de groep ging abseilen. Toen wij beneden waren hebben we gekeken hoe de anderen met een beetje angst en moeite naar beneden kwamen. Ik was erg blij dat ik de keus had gemaakt het niet te doen. Ik wil me hoogtevrees best een keer overwinnen, maar wil dat dan in kleine stapjes doen. Het laatste stuk was door de rivier, maar Evita (vriendin) was al twee keer door haar eerder geblesseerde enkel gegaan. Het was voor haar niet verstandig om door de rivier te gaan. Door de rivier zou best zwaar zijn. Ik ben toen met Evita en nog een paar anderen door de jungle terug gegaan. Dat was heerlijk, want we konden lekker op ons gemakje terug lopen en foto's maken van de prachtige jungle. Tussendoor ook nog een paar aapjes, mooie vogels en vlindere gespot. Van de vlinders heb ik helaas geen foto's kunnen maken. Toen we bijna aan het eind waren kwamen we een huisje tegen waar een man woont. Hij was thuis en kwam met ons praten. Gelukkig was er een begeleider bij die Spaans kon. We zijn zelfs nog met hem op de foto geweest!
Toen we terug waren en ons opgefrist hadden, gingen we bij één van de vele restaurantjes eten. Vis met rijst en salade. Het zag er bij dat restaurant niet heel fris uit dus het smaakte mij niet heel lekker. De meeste van de restauranthouders daar wonen ook in dat restaurant. Er stonden bedden en er stonden klerenkasten, wat een bestaan heb je dan...
Zodra we klaar waren zijn we in de bus gestapt en moesten we nog vier uur terug rijden. Dat was best lang kan ik je zeggen. Helemaal moe en verlangend naar een warme douche.
Eenmaal thuis die heerlijke warme douche gehad en lekker in bed gedoken.
Het was een mooie dag! met hier en daar wat grenzen verleggen.
-
05 Augustus 2014 - 04:29
Maarten:
Hoi, je zal wel geen flauw idee hebben wie ik ben en dat klopt ;-)
Ik had het idee om voor mij hobby bij waarbenjij.nu mede Nederlanders een berichtje te sturen voor het volgende.
Ik reis zelf ook veel en zit nu momenteel in mongolie voor 5 maanden.
Ik werk als vrijwilliger in een kindertehuis. Mij grootste hobby is het verzamelen van buitenlands briefgeld. Nu is mijn vraag van mocht je toevallig nog een mooi briefje uit jou land overhebben zou ik die graag van je willen overnemen. Het gaat natuurlijk natuurlijk niet om een briefje van een waarde van 5euro haha Maar kleine waardes. Als je dan in nl ben zou ik de originele waarde+verzendkosten graag aan je overmaken zodat je hem kan opsturen of ik woon in Rotterdam misschien ophalen. Ik snap het is een hele rare vraag maar ik vind het gewoon leuk om te proberen -
05 Augustus 2014 - 07:48
Mams:
Wat een belevenissen Maartje!
Genieten om in de mooie ongerepte natuur te lopen!
Maar ook een stukje cultuur te zien. De mensen daar hebben een andere levensstandaard, maar zijn daar niet altijd ongelukkiger in. Als je het hebt over die restauranthouders bijv. Voor hen is dat normaal, ze leven waarschijnlijk erg dicht bij de natuur. In de steden is dat natuurlijk weer anders.
Vandaag weer wellicht aan het werk met/voor de kinderen?
Succes!
Liefs Mams
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
